Zur Information: Sokrates ist im Gespräch darüber, ob Archelaus, der König von Makedonien, ein glücklicher Mensch ist ...
Vir: „Archelaus ille, qui dives sit, beatus esse dicitur. Verumne est, Socrates?“
Socrates: „Haud scio, quia hominem ipsum vix cognosco.“
Vir: „Non arbitrarisne illum regem in divitiis versantem beatum esse debere?
Socrates: „Nullo modo, quia nescio, utrum ille bonus an malus sit.“
Vir: „Quid? Solumne homines boni beati esse putantur? Atne homines mali tamen miseri esse ducuntur, etiamsi in divitiis versantur?“
Socrates: „Ita est.“
Vir de eis verbis a Socrate factis cogitat: „Ergo Archelaus beatus non est.“ (76 Wörter)
Angaben haud – nicht arbitrari – glauben, meinen versari – hier: schwelgen in divitiae, -arum f. – Reichtum ergo – also
Kreuze an, ob es sich um einen AcI oder einen NcI handelt.
1. Omnes homines dives beatos esse putant. → AcI / NcI
2. Omnes homines dives beati esse putantur. → AcI / NcI
Beschreibe anhand der Sätze aus a) den Unterschied zwischen einem AcI und einem NcI.